Op 11 november 1944 ontsnapte een groep van 24 Molukse KNIL-militairen uit een Japans krijgsgevangenenkamp bij Bangkok. Ze wilden zich bij Siamese (Thaise) guerrilla’s aansluiten. Petrus Betaubun was de tolk van de verzetsgroep en speelde een belangrijke rol bij de voorbereiding en de uitvoering van het vluchtplan.
Petrus Betaubun behoorde tot een groep Molukkers die op Sumatra in maart 1942 door Japanners tot krijgsgevangenen warenn gemaakt. Meer dan twee jaar overleefden deze KNIL-militairen de miserabele omstandigheden van het krijgsgevangenschap. Ze werkten onder meer aan de Birmaspoorweg en vervolgens aan de Pakan Baroe spoorweg. In november 1944 werd de groep weer ingescheept en getransporteerd naar Bangkok. Ze kwamen terecht in kamp Schietbaan, een tussenstop voordat ze naar een volgende bestemming voor dwangarbeid zouden worden verplaatst.
Algauw smeedde de groep een plan om het kamp te ontvluchten. De groep noemde zichzelf Kun Hawaii. Met die naam konden zij, eenmaal ontsnapt uit krijgsgevangenschap, aan de Thaise bevolking duidelijk maken dat zij pro-Amerika waren. Om de ontsnapping voor te bereiden, werden Japanse transportmiddelen onklaar gemaakt. Ook wist de verzetsgroep contact te leggen met de Siamese politie en met een Engels-Siamese verzetsgroep. Omdat Betaubun kennis had van de Siamese taal en cultuur, was hij een belangrijke spil in het leggen van de contacten en het voorbereiden van de vlucht.
In de nacht van 11 november 1944 werd Bangkok gebombardeerd door de geallieerden, voor Kun Hawaii de kans om te ontsnappen. In de chaos van het bombardement lukte het de groep om het kamp te ontvluchten. Zonder kompas raakten zij buiten het kamp echter al gauw gedesoriënteerd en liepen de Siamese verzetsgroep mis.
De leden van Kun Hawaii moesten zes dagen lang door natte rijstvelden, moerassen en drijfzand waden om uit handen van de Japanners te blijven. De eerste drie dagen konden er geen rust- of slaappauzes worden ingelast, omdat zij tot hun middel in het water stonden.
Geteisterd door tropische ziekten en vluchtend door Thaise dorpen is het de groep Kun Hawaii gelukt om, met hulp van de Siamese politie en de plaatselijke bevolking, de oorlog te overleven zonder ten prooi te vallen aan de Japanners.